NORABOA YAIZA!!

O grupo de divulgación científica DIVULGATA da Universidade de Vigo publicou un libro coa selección dos mellores relatos que participaron no 8º Concurso de Relatos curtos Ciencia que conta 2015-2016, entre eses relatos está o da nosa Yaiza Mata Uzal.
A Gala de Entrega de Premios e a lectura da Acta do Xurado tivo lugar o  7 de maio de 2016, a partir das 17 h, na sede da Fundación Barrié  en Vigo. 
Este é o seu relato:

              Chámome Alexander Fleming 

                                Yaiza Mata Uzal CPI Pecalama (Tordoia) 

Son Alexander Fleming, un científico británico. Estamos no ano 1928. Teño 47 anos. Estou realizando unha observación dunhas bacterias de estafilococo, unhas bacterias que producen unha enfermidade. Hoxe marcho de Londres e volverei dentro dun mes, aproximadamente. Irei a unha exposición de inventos e similares en Francia. Xa cheguei a Francia e agora mesmo estou desfacendo a equipaxe. Tan pronto acabe vou directo cara á exposición. Que marabilla! Cantos inventos! Este lugar é perfecto para min! Aquí estou rodeado da maquinaria que a min me gusta! Cada invento ten unha pequena placa debaixo na que pon o invento que é, quen o inventou, onde e en que ano. Agora estoulle botando unha ollada a un barco de vapor feito por Robert Fulton, en 1907, nos Estados Unidos. A seguinte cousa que vexo é unha locomotora de vapor, feita por George Stephenson no ano 1825, en Inglaterra. Ai! Este tipo de avances no transporte axudan moito na economía dun país, porque permite venderlle a outro país mercancías! Outro invento que hai é unha máquina de escribir mecánica feita por Christopher Latham Sholes, nos Estados Unidos no ano 1867. Hai moitas outras cousas como, por exemplo, un teléfono, un gramófono, unha cociña eléctrica Xa pasou un mes. Creo que vai sendo hora de volver á casa, aínda que se por min fose quedaría máis tempo Xa cheguei a Londres e xa desfixen as maletas. Nos seguintes días dedicareime a descansar. Pasados estes dous días volvo ao traballo. Diríxome ao soto do laboratorio do Hospital St. Mary (pois é alí onde eu traballo). Entro no soto e vexo todo tal e como o deixara: os libros enriba da mesa, o encerado cheo de fórmulas, papeis ciscados por encima da mesa, unha mostra de bacterias de estafilococo xunta á fiestra, a cal estaba aberta Espera! Algo non me cadra! Bótome a correr cara a aquela mostra e vexo que se contaminou. Estou apampado! Vexo que apareceu mofo e arredor dese mofo, a un 64 Ciencia que conta 2015/2016 raio de máis ou menos 3 mm non hai ningunha outra bacteria, pero a continuación deste raio xa aparece máis mofo coa condición do raio. Cheo de curiosidade poño esa mostra debaixo do microscopio e descubro que o raio que rodea o mofo é unha substancia segregada polo fungo Penicillium que matou as bacterias do estafilococo que había dentro dese raio. Ocorréuseme se se podería utilizar ese fungo como antibiótico contra estas bacterias e poder curar os enfermos delas. Pasado un tempo perdín un pouco a confianza de se sería posible usalo como antibiótico. Con todo pedinlles axuda aos meus compañeiros universitarios para que investigasen se se podía levar a cabo. Finalmente se podía ser usado dese xeito, entón probámolo con persoas! Foi un completo éxito! 98 anos despois… Son un médico. Gústame moito o meu traballo, pois por incrible que pareza salvou moitas vidas grazas a unha cousa chamada antibiótico que varios anos atrás creou un señor chamado Alexander Fleming. 

«ÁS VECES UN REALIZA UN DESCUBRIMENTO CANDO NON O ESTÁ BUSCANDO» (Alexander Fleming).