CONCURSO DE samaín
RELATOS DE MEDO
Bases
-Poderán participar todos os
alumnos de eso en dúas categorías:
Ø 1º
ciclo- 1º e 2º de eso
Ø 2º
ciclo- 3º e 4º
-TEMA:o medo, baseándose en lendas , contos e
supersticións galegas.
-Os relatos deben ser orixinais (en
galego).
- Presentaranse escritos a máquina cunha extensión mínima
dunha cara.
-Debe levar unha portada onde figure: unha imaxe
referente ao tema do relato, o nome do alumno/a e o curso.
-Prazo de presentación: ata o 31 de outubro.
-Lugar de presentación: na Biblioteca.
- Por correo electrónico amalia@pecalama.org
Animádevos a
participar!
RECURSOS PARA O SAMAÍN ⏪pincha no título
Aquí tendes todo tipo de recursos á vosa disposición para traballar esta festa.
RELATOS E CONTOS SOBRE O
SAMAÍN. LEOS SE TE ATREVES
-SAÁ,
S. DE:
Samaín. Col. Plis-Plas, 6 . Editorial Radio Galega, Pontevedra, 2000.
-FARRÉ,
LL., BABARRO, X. e BALAGUER, M.: Boas noites, Victor.
Editorial Combel, 2000.
-ALCÁNTARA,
R., RODRÍGUEZ PÉREZ, X. C.e GUSTI: Tento e mailo medo.
Editorial Tambre/
Edelvives,
2001.
-ALEIXANDRE,
M. e AMARGO, P.: O Monstruo da chuvia. Editorial SM, Madrid, 2003.
-CARREIRO,
P.: Os
bolechas teñen medo. Editorial A Nosa Terra, 2000.
-MARTÍNEZ,
R. e COUTO PALMEIRO, X.: Gato Guille e os monstros.
Editorial Kalandraka, 2000.10
-LABRAÑA,
C. e LABRAÑA, S.: Indo para o Samaín. Editorial Everest Galicia, León,
2002.
CHEGA O SAMAÍN
O 31 de octubro celébrase O Samaín, unha festividade que ten raíces celtas e que aínda se organiza en Galicia, Asturias ou León.
Os celtas elixían esa data como "día de transición" entre o verán e a estación sombría, o inverno. A festividade coincidía coa reducción progresiva de horas de luz, e servía para festexar o fin da tempada da colleita.Durante este día, os pobos celtas crían que a fronteira entre os vivos e os mortos esvaecíase, polo que espíritos, benévolos ou malignos, podían regresar ao mundo. Para espantar aos malos espíritos, utilizaban vestimentas e máscaras que recordan aos disfraces que utilizarán moitos durante a noite de Halloween, ademais de ofrecer ofrendas aos defuntos. Unha idea similar á que tiñan os pobos indíxenas de Latinoamérica para celebrar o rencontro entre os vivos e os mortos en datas como esta.
 |
| COCO |
O Samaín segue celebrándose en moitos pobos de Galicia, Asturias ou León. Eses días moitos nenos na zona pontevedresa de Arousa saen a pedir o aguinaldo, un costume similar á popular fórmula anglosaxona do "truco o trato". Na conca mineira asturiana, pola contra, a sidra doce acompañará a festa celta para honrar aos defuntos; mentres que en moitos pobos do Bierzo organízanse magostos para asar castañas, como é tradicional durante o outono.
os magostos, magüestus o castanyadas, en función da rexión na que nos encontremos, contan cunha relación clave nos pobos celtas, que crían que por cada castaña consumida, liberábase unha alma. Así, arredor do lume reúnense familias e amigos para asar castañas .
O Samaín celta -tamén coñecido como Samhaín- realizou unha viaxe de ida e volta desde territorios europeos ata Norteamérica para regresar de novo na actualidade. Segundo a lenda de Breogán, foron os antepasados galegos os que conquistaron Irlanda. Os irlandeses, co seu éxodo masivo a EEUU no século XIX, tamén meteron nas maletas os seus costumes, e un deles era o Samaín celta. De feito, a palabra Halloween procede da contracción ‘All Hallows’ Eve’, que significa “víspera de Todos os Santos".
A celebración do Samaín garda ademais unha estreita relación co Día dos Mortos que se celebra en México. Segundo Manuel Alberro, da University of Wisconsin-Madison, durante ese día "ninguén podería sorprenderse se espertara no medio da noite e encontrara os seus familiares defuntos sentados arredor do lume do lar". Os mortos, autorizados a deambular polo mundo dos vivos, regresaban ocasionalmente ao abrirse a porta entre a vida e o máis alá.
